AL-KISAH ANAK MANUSIA ‘NDESO YANG
PANTANG MENYERAH… MESKI DENGAN KETERBATASAN!
“Damar…….sang kelana”
Episode bersambung….
DAMAR KECIL DAN SI CAPRANG
Disiang yang menyengat, terdengar
gelak tawa anak-anak penggebala kerbau. Mereka berburu tikus ditumpukan jerami.
Kanto : wai…awas…ningkono, mau
melebu Mar ko jago ningkono, ling awas aja sampe lolos! Langsug gebug bae!
Aling : iya Beres…! Ak wis siap!
Kanto : mar ko jo munggh dami
diencot-encot ben ndang metu tkuse
Mar : ak lg jaga ning kene! Koe bae!
Kanto : alah…ngeyel mungao! Ko ak
kao aling sing ngejar
Damar : wai…wai …iku metu,
anune…anu tikuse metu Ayo..ayo…awasss…
Aling : endi ….tak gebuge ayoooo
kejar!
Kanto : ayo aja sampe lolos kejar
Mar!
Kami mengejar tikus naik turun tanggul sawah penuh
semangat, namun sayangnya tikus itu lebih cepat lari dan mengusai medan,
sehingga tikus jelek itu masuk dalaam lubangya.
Damar : wahh bli kena…tikuse
melebu leng!
Aling : waduh setik neh
kenagebugku…!
Kanto : alaah….goblog-goblog pada….ngejar tikus culikik tok ora kena!
Mar
ko tak kandani munggah anggas ora gelem, ki dadi gagal perburuane!
Damar :alah To koe ngomong tok!
Wong tikuse wis mlayu aku dikon munggah anggas
Kanto : ora iso tikuse masih ning
jero kok! Ko malah ngeyal!
Damar : lah aku meh munggah
tikuse metu yo ra sido toh! Aku ngejar toh! Koe malah mlayumu koyo kucing
mogok…
Kanto : hehhh koe ngeyel ae cah
cilik…
Aling : Kang uwis-uwis,…kae…!
Kato : wis menengo koe ling
Aling : kae kebone wis adoh meh
ning rawa…
Kanto : waduh keboku..ndang
dikejar…mengko malah nyabrang kali kebendag!
Kami bertiga menuju kumpulan
kerbau dipinggir rawa, dan menaiki kerbau-kerbau itu kembali ketempat semula.aku
bersama caprang dibarisan paling depan.
Damar : mnggir caprang pengen
ning arep ki!
Kanto : sesok ngoprek neh yo!
Tapi jo sampe lolos neh!
Iki
jagate wis sore wayahe ngandang, Mar ko jare sukiki meh sekolah….iyo pa ra?
Aling : Iya mar jare meh sekolah
neh, bukanya ko wis mwthu minggu wingi!
Kanto : biasa ling paling
seminggu ngkas mari neh! Koe kan wis ping telu mlebu-metu sekolah, molane ra
munggah-munggah kelas.
Aling : gobloke leh…ra tau munggh
kelas!
Damar : alah enak ae…ko ngomong..!
bapaku sing pengen ak sekolah udu aku!
Mereka tidak mengerti kalo saya
sudah gak mau sekolah lagi, cumaterpaksa karena babapku selelu memaksaku
sekolah,seringkali aku boloz paaling kalo gak ada acara main ama siaprang
atau lagi BTE baru saya brengkat
sekolah. Yah seringnya kalo ada Bapak dirumah baru saya sekolah itu juga harus
bersyarat.
Aling : Mar kudune koe ngomong
sama bapakmu ko ra pengen sekolah, pengene angon caprang terus.
Damar : Awit Mbieenn!
Setelah mengikat kerbau-kerbau
itu dipohon, ak mengumpulkan rumput-rumput kering didekat badan caprang dan
membekar rumput untuk mengusir nyamuk dibadan caprang,”prang selamat tidur ya
sesuk aku ra ketemu koe mergo bapaku meh nganter aku sekolah, ko nek babap wis
linga neh aku langsung rene nemuni koe” sembari aku megelus muka caprang,
sepertinya ia mengerti perkataanku. Duatahun sudah aku bersamanya, diawali
dengan aku jatuh dari punggunya dua kali, sampai aku bisa menaklukan hatinya,
dia begitu perkasa dan kuat, dengan tanduk yang melebar dan mendangak kelangit.
Kali sngat akrab, dan saling mengerti, meski dia bukan miliku, melainkan milik
pa haji sarlim orang kaya dikampungku.
kami bertiga pulang kerumah
bersama,kang kanto aling, dan damar bergegas pulang seoring senja tiba.
Persahabatan mereka sagat kental.
Kanto adalah anak P haji sarlim orang kaya yang pemilik kerbau-kerbau itu.
Mereka bersahabat sejak kecil meski kanto dan damar memilki perbedaan umur yang
cukup jauh. Mereka telah memiliki cemistry satu sama lain. Rumah mereka tidak
begitu berjauhan sehinga tiap hari bertemu.
Kanto : minggu arep meh ana
dangdut “triomacan” ning Brondong numpak apa kih!
Aling : pake sepedaku ngko! Tenang
ae!
Hari makin larut malampun datang
Ayah damar menghampiri damar dengan wajah kesal, karena ai merasa anaknya ini
sangat bandel dan gak mau diatur, apalagi hampir setiap malem dia sering tidak
pulang kerumah, namun bagi damar itu hal yang biasa, dia biasa tidur dirumah
jojon dan aling selebihnya dia pergi kehutan bakau ikut memencing kepiting
dimalam hari. Maklum dia tidak betah tinggal dirumah.
Darja : mar bengi iki ko jo
lungo, ana acara ning umah, ngewangi bi Nes ning pawon.
Damar : yo!
Darja : sesok ko tak daptaraken
sekolah neh, ojo ngon aku wis isin karo Pak Marta koe didaptaraken sekolah
malah sering bolos, daptar neh bolos neh, wis pingpiro jal? Koe ra ngerti
karepa bapak apa?
Aku langsung pergi tanpa
berkata-kta, bapaku egois dia hanya tau kemauanya, tapi gak mengeti keadaanku.
Aku hanya bisa menengis dipelukan Bi nes.
Nes : sampun pa sampun, mengkin
damre malah nangis ko lunga neh Pak. Wis le..wis Cepp jo nangis
Koe
mameo Bibi masak ayam koe ojo nangis maemo sing akeh, bapaku wis ora marah,
maem kono.
Aku makan ayam yang ada di rak
makanan, sementara BI nes sedang sibuk mengiapkan tumpengan dan ayam
panggangan. Sementara bapak diruang tamu beberapa menit saya menikmati makan
terdengar beberapa salam orang berdatangan kerumah.
Pak dirga : assalamualaikum kang
Darja….
Darja : Wa’alaikum salam….mangga
melebu, koe to Dir
Pak Dirga : Iya kang, wis mateng
durung ayame?
Darja : Koe nembe teko wis takon
ayam, takon liane apa? Uwis-uwis mateng.
Pak Dirga : maap kang aku ning
umah ora masak dadi mandan kempong
Darja : Iyo-iyo wis ndang mlebu
kui ana tamu maning…monggo- monggo manjing kang carman, kang narkad.
Pak carman : Wis mateng durung..!
Darja : Sampun kang…
Pak carman : maksudku wis teka
durung wa kajine?
Darja : Durung kang, mungkin
sedelo meneh
H. Tiwan : Assalamu’alaikum
Darja : Wa’alaikum salam Wa kaji,
monggo dah ditunggu
H.Tiwan : maaf agak telat, mau
sepedane ecel
Darja : boten punopo Wakaji, iki
nembe pada dugi, monggo mlebet.
H tiwan: ya aku tak mlebu, la
anakmu ndi?
Darja : sawg teng wingking
Nes : Mar ko ning kene ae, Bi nes
arep nyugui banyu go tamu.
Damar :“ya…. iku ayam tuku ning
endi?”
Nes : iku jagone bapakmu sing mbo
gondol-gondol kae, wis aku tak meng arep disik?.
Dengan rasa kecewa saya diam, seakan tak tahan lagi
ternyata ayam yang saya makan ini bagian dari daging si Jaka? Diam-diam aku
bungkus ayam panggang itu, kubawa ke rumah jojon.
BERSAMBUNG…..??
Tidak ada komentar:
Posting Komentar